نطنز
با چنارها می رقصد
نطنز شهری است کوچک و سبز در دل کویر با خیابان هایی که درختان کهنسال چنار آن را پوشانده اند.
نطنز درست در پای کوه های کرکس است؛در۶۰ کیلومتری کاشان . نطنز یعنی شهر تنگ یا شهر غنچه. نطنز مثل یک غنچة پرطراوت در بیابان های مرکز ایران از خاک بیرون زده است. شهری کوچک و سبز با خیابان هایی که درختان کهنسال چنار، آن ها را پوشانده اند. در شهر، آدم نیست. آدم ها بهشت را ترک کرده اند و به جهنم پایتخت رفته اند. چنارهای چند صدسالة حیرت انگیز و مسجد جامع باشکوه و گنبد باز، مهم ترین شگفتی های نطنزند. برای دوست تر داشتن ایران، حتما باید در کوچه باغ های نطنز قدم زد.
آتشکده، خانقاه، مسجد
هزارسال پیش، مسجد جامع نطنزساخته شده، یعنی۳۶۲ قمری. 315 سال بعد، مسجد فعلی به مسجد قبلی اضافه شد. مسجد اولیه روی خرابه های آتشکده، ساسانی ساخته شده بود. مسجد جامع نطنز، سه تکه است. مسجد، خانقاه و بقعة شیخ عبدالصمد.
بهشت بگو
از پیرمردی پرسیدم محلة سرشک کجاست؟ گفت نگو سرشک، بگو بهشت. این گنبد مسجد سرشک است
پله پله تا آب
در وسط صحن مسجدجامع، راه پله ای به قنات زیر مسجد می خورد.
قرن هاست مردم از آن آب خورده اند. قرن هاست که این قنات، حیات دارد. حتما از آن قنات آب بخورید، شاید آب حیات باشد
بازِ شاهی و کبک های نطنز
بنایی که روی قلة کوهی ناهموار ساخته شده، علاوه برعجیب بودن معماری، داستانی شنیدنی هم دارد. بازِ سوگلی شاه عباس توی یکی از شکارها دنبال یک کبک داخل یک چاه می رود، زخمی می شود و می میرد. شاه عباس هم به حاکم نطنز، دستور دفن باز بر قلة کوه و ساخت این گنبد را می دهد
پچ پچ چنارها
هم چنار و ایوان، قرن هاست که توی گوش هم پچ پچ می کنند و با هم می رقصند
و به توریست ها می خندند
نباید گفت
نطنز، نوشتنی نیست. باید ساکت بود و نگاه کرد. اینجا گوشه ای از مسجدجامع نطنز است. عکس آشناست شایدیادتان نیاید کجا آن را دیده اید. جواب ساده است: روی جلد آلبوم نوا کار محمدرضا شجریان
کاشی ها کجاست؟
این جا پر از کاشی های زرفام بوده یک زمانی. محراب داخل بقعه هم سر جایش نیست. این محراب، بد یا خوشبختانه در موزة ویکتوریاآلبرت لندن است
به این فیروزه ای
امروزه هیچ کارخانه ای نمی تواند کاشی هایی به این فیروزه ای و آجرهای منقشی تولید کند که هفتصد سال نو بمانند
آن ها رفته اند
همین طور که در این کاشی، چینی سازی پیدا نیست، در نطنز هم دیگر کارخانة چینی سازی پیدا نیست و فقط سردرهای کارخانه ها باقی مانده. تا سی سال پیش چینی سازی ها رونقی داشتند و آدم ها مشغول بودند
نطنز، نطنزی ها
نطنز هفتاد روستا دارد. به قول اورانسکی زبان شناس روس، در روستاهای طار، طرق،
طاروکشه، مردم هنوز به زبان پهلوی حرف می زنند.
قدیمی ترین محراب گچ بری موجود در ایران، در مسجد میر نطنز است.
مردم نطنز، همیشه در پرورش گل و باغ سازی،مشهور بوده اند.
به علت ارتفاع زیاد و نزدیک بودن به کویر، هوای نطنز بسیار تمیز و نفس کشیدنی است.
در نطنز، چنار یکی از مظاهر تشیع است و کنار هر تکیه حتما درخت چناری می بینید.
در کوه های اطراف نطنز، قلعه ای هست به نام قلعه وشاق که پناهگاه اسماعیلیه بوده است.
این قلعه بالای صخره قرار گرفته و دسترسی به آن، بسیار دشوار است
¤ نویسنده: حامد مزرعه خطیری